کودک از سن ۶ یا ۷ سال می تواند در محیط‌های آموزشی رسمی شرکت کند اما این بدان معنی نیست که محیط از فضای شاد، سرگرم کننده و مفرح برخوردار نباشد.
کودکان با سنین پایین‌تر نیاز دارند که از محیط های خشک و رسمی به دور باشند و آموزش به آنها همراه با بازی و سرگرمی باشد و هرگونه آموزش به کودکان باید به دور از فشار و اجبار باشد.
آموزش کودکان پیش از سن مدرسه نباید به گونه ای باشد که به رشد فکری آنها آسیب برساند و آموزش های مختلف در سن کودکی نباید مانع بازی ها و سرگرمی های کودکان شود. باید به کودک اجازه داد در کنار آموزش به رفتارهای کودکانه ها خود نیز بپردازد و به عبارتی کودکی کند.
در این سن، واژگان زبان مادری به سرعت در کودکان گسترش می یابد و با همسالان خود بیشتر معاشرت دارند. به همین دلیل یکی از روش های یادگیری زبان انگلیسی، یادگیری به صورت گروهی است. کودک شش ساله دانش کافی در مورد جهان داشته و مشکلی با فراگیری کلمات جدید در زبان انگلیسی ندارد.
کودک در این سن به خوبی مهارت‌های فردی را فرا گرفته و سعی در تقویت آنها می نماید و به خاطر حس رقابتی که با همسالان خود دارد همواره خود را با آنان مقایسه می کند. در این سن کودک می تواند بصورت آگاهانه و ارادی به یادگیری زیان انگلیسی بپردازد و دامنه لغات خود را افزایش دهد.
با ترک مهد کودک و ورود به مدرسه ممکن است کودک با نگرانی هایی مواجه شود که شرکت در کلاس های آموزش زبان انگلیسی می تواند باعث افزایش اعتماد به نفس کودک و رفع نگرانی های او در این زمینه شود و او با علاقه بیشتری وارد محیط مدرسه شود.
